شیلات بلوچستان پاکستان در آستانه فروپاشی؛ با بسته شدن مرز ایران و افزایش تنش‌ها، صنعت ماهیگیری بلوچستان پاکستان با بحران سوخت، توقف صادرات و تهدید جدی امنیت غذایی روبه‌رو شده است.

به گزارش آب‌های آزاد، علاءالدین کاکار مقام ارشد اداره شیلات بلوچستان پاکستان با بیان این مطلب اعلام کرد: سالانه حدود ۳۴۰ هزار تُن ماهی در این استان صید می‌شود که ارزش آن نزدیک به ۱۹.۹ میلیارد روپیه پاکستان (۷۰.۱ میلیون دلار) است. این فعالیت اقتصادی با مشارکت بیش از 16 هزار قایق ثبت‌شده و ۶ هزار قایق غیررسمی، منبع درآمد ده‌ها هزار خانواده به حساب می‌آید.

با وجود ارزش بالای این صنعت، شیلات بلوچستان تحت فشار ضعف‌های مقرراتی و کمبود بودجه قرار دارد.

تنش‌های ژئوپلیتیکی اخیر میان ایران و اسرائیل در جریان جنگ ۱۲ روزه، زنجیره تأمین سوخت ارزان قاچاق از ایران را متوقف کرد؛ عاملی که ماهیگیران به‌شدت به آن وابسته بودند.

با بسته شدن مرزها، قیمت سوخت از ۱۵۰ به ۱۸۰ تا ۲۰۰ روپیه پاکستان افزایش یافته و واردات روزانه از ۶۰۰ هزار به ۱۴۰ هزار بشکه کاهش یافته است.

شمس‌الحق کلمتی، رئیس اتاق بازرگانی گوادر تأیید کرد که تأمین سوخت با چالش جدی مواجه شده و تأسیسات فروش سوخت ایرانی تعطیل شده‌اند.

هرچند معاون کمیسر گوادر، حمود الرحمان، وضعیت را «عادی» ارزیابی کرده، کارشناسان هشدار داده‌اند که تبعات بحران عمیق‌تر است.

محمد معظم خان، مشاور صندوق جهانی طبیعت (WWF)این بحران را اقتصادی و زیست‌محیطی توصیف کرده و گفته توقف صید ماهی‌های شکارچی مانند تون، زیست‌بوم دریایی را دچار اختلال می‌کند.

صید سالانه تون در بلوچستان بین ۵۰ تا ۶۰ تُن است که عمدتاً از طریق تجارت غیررسمی به ایران صادر می‌شود.

ایران یکی از معدود مشتریانی است که برای ماهی تون بلوچستان بین ۳۰۰ تا ۷۰۰ روپیه پاکستان به ازای هر کیلوگرم پرداخت می‌کند.

عدم دسترسی به بازار ایران، صنعت ماهیگیری تون ماهی را در آستانه فروپاشی قرار داده و معیشت جوامع ساحلی را تهدید می‌کند.

طاهر رشید، مدیر برنامه حمایت از روستاییان، می‌گوید ماهیگیران معمولاً با روش پایاپای، ماهی را با سوخت مبادله می‌کردند و حالا با افزایش هزینه‌های حمل‌ونقل، صادرات متوقف شده است. زیرساخت‌های سردخانه‌ای و فرآوری ماهی ناکافی‌اند و ظرفیت بازار داخلی برای جذب مازاد بسیار محدود است.

سامی گول، دبیرکل انجمن ماهیگیران گوادر، تأکید می‌کند که زنان شاغل با کاهش درآمد مواجه شده‌اند. فروشندگان ماهی به محصول ارزان دسترسی ندارند و خانواده‌ها توان خرید مرغ یا گوشت را ندارند؛ بحرانی که می‌تواند منجر به ناامنی غذایی شود.

برای مقابله با بحران، کاکار پیشنهاد ایجاد صندوقی ۳۸۰ میلیون روپیه‌ای را داده تا با یارانه‌های اضطراری، رفاه ماهیگیران و جبران خسارت تسهیل شود. با سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های مدرن، بلوچستان می‌تواند وابستگی به مبادله غیررسمی را کاهش دهد و صنعت شیلات را به بخش صادراتی سودآور تبدیل کند. اما تا آن زمان، این استان در لبه پرتگاه اقتصادی و اجتماعی قرار دارد.