دولت‌ها خود را به نوعی «مستاجر در دستگاه حکمرانی کشور» و تنها در اندیشه گذران امور روزمره بوده و به راه‌حل‌های بلندمدت که احیاناً خود دیگر بر سر کار نباشند، توجه شایسته‌ای نشان نمی‌دهند.

به گزارش پایگاه خبری آب‌های آزاد، رئیس کمیسیون انرژی و محیط‌زیست اتاق بازرگانی تهران، با اشاره به پویش «حتی چند قطره کمتر» که با هدف کاهش مصرف آب راه‌اندازی شده است، عنوان کرد که مدل توسعه اقتصاد کشور بر پایه مصرف تمام‌وکمال منابع طبیعی از جمله آب استوار بوده و این مساله موجب ایجاد بحران آب شده است.

سعید تاجیک تاکید کرد که اگرچه در کوتاه‌مدت مردم باید مصرف خود را کاهش دهند، اما راه‌حل پایدار تنها با اصلاح ساختار اقتصادی و بهره‌گیری از دانش و تجربیات جهانی ممکن است.

تاجیک با تأکید بر اینکه مدل توسعه اقتصادی ایران مبتنی بر «مصرف منابع طبیعی» بوده است، گفت: ما برای ایجاد رشد اندک اقتصادی، اغلب زیستگاه‌ها و منابع طبیعی کشور را غارت کرده‌ایم و در این میان، آب که تمدن‌سازترین عنصر است، بیشترین آسیب را دیده و همین مسئله آینده ایران را تهدید می‌کند.

او در توضیح ابعاد این بحران افزود: همان‌طور که تمدن‌های بین‌النهرین و نیل بر پایه آب شکل گرفتند، در ایران نیز بقای تمدن وابسته به آب است. اما طی دهه‌های اخیر با وجود رشد جمعیت و نیاز به توسعه، به جای سرمایه‌گذاری در فناوری و ایجاد شغل پایدار، همه فشارها بر منابع تجدیدپذیر مانند آب، خاک و جنگل‌ها وارد شده است.

تاجیک با اشاره به خشک‌شدن دریاچه ارومیه، زاینده‌رود، تالاب گاوخونی و تالاب پریشان اظهار داشت: ریشه این بحران‌ها اقتصادی است. ناکارآمدی دولت در ایجاد مشاغل پایدار سبب شد مردم به بهره‌برداری بی‌رویه از منابع آب و خاک روی آورند. برای همین طی۵۰ سال گذشته تعداد چاه‌های کشور از 70 هزار حلقه به بیش از یک میلیون حلقه رسیده است.

رئیس کمیسیون انرژی و محیط زیست اتاق تهران ادامه داد: ۹۰ درصد منابع آب تجدیدپذیر کشور در بخش کشاورزی مصرف می‌شود، در حالی که بسیاری از شیوه‌های کشت در ایران به‌روزرسانی نشده و بی‌راه نیست که بگوییم این روش‌ها تفاوت آشکاری با شیوه کشاورزی در دوران مادها ندارد. نه تکنولوژی نوین در اختیار کشاورزان قرار گرفته، نه آموزش لازم ارائه شده و نه شغل جایگزین ایجاد شده است. در چنین شرایطی نمی‌توان از کشاورز انتظار داشت که مصرف آب را کاهش دهد.

وی با مقایسه ایران و عربستان سعودی تصریح کرد: عربستان فاقد ظرفیت‌های طبیعی چون رودخانه و کوه‌هایی چون زاگرس و البرز است؛ اما با سرمایه‌گذاری گسترده توانسته نیاز 40 میلیون جمعیت خود را بدون گرفتار شدن در بحران آب و انرژی تأمین کند. ما اما با وجود منابع طبیعی فراوان، به دلیل سؤمدیریت و نبود سرمایه‌گذاری علمی، محیط‌زیست خود را در چنین وضعیتی قرار داده‌ایم.

تاجیک درباره وضعیت پایتخت نیز هشدار داد: مسئله این است که ظاهراً دولت هیچ برنامه علمی و عملی موثری برای عبور از بحران آب و انرژی نداشته و با رویکردی کوتاه‌مدت به اجرای طرح‌های انتقال آب روی آورده است. در حالی که با این نوع طرح‌ها، زیستگاه‌ها و محیط زیست در مبدا انتقال آب نیز دچار مشکل می‌شود. با این شرایط هیچ تضمینی وجود ندارد که سال آینده وضعیت آب و برق کشور بهتر شود؛ مگر اینکه بارندگی‌ها افزایش پیدا کند یا مردم ترغیب شوند آب کمتری مصرف کنند.

رئیس کمیسیون انرژی و محیط زیست اتاق تهران با اشاره به این تعبیر که دولت‌ها خود را به نوعی «مستاجر در دستگاه حکمرانی کشور» می‌پندارند، افزود: آنها تنها در اندیشه گذران امور روزمره بوده و به راه‌حل‌های بلندمدت که احیاناً خود دیگر بر سر کار نباشند، توجه شایسته‌ای نشان نمی‌دهند و این نوع نگرش‌هاست که کشور را به کشوری بحران زده و غارت شده تبدیل می‌کند.

او با بیان اینکه چشم دوختن به آسمان یا کاهش مقطعی مصرف‌ آب از سوی مردم راه‌حل‌های پایداری برای گذار از این وضعیت نیست، ادامه داد: بدون دانش، فناوری و برنامه‌ریزی علمی وضعیت محیط‌زیست بدتر خواهد شد. بنابراین، پیش‌نیاز هر اصلاحی، ورود عقلانیت و علم به حکمرانی است. در کوتاه‌مدت مردم باید مصرف خود را کاهش دهند، اما راه‌حل پایدار تنها با اصلاح ساختار اقتصادی، ایجاد مشاغل پایدار و بهره‌گیری از دانش و تجربیات جهانی ممکن است.